Χαιρετίζω με ενθουσιασμό τη νέα καλλιτεχνική περίοδο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το πλούσιο και πολυδιάστατο περιεχόμενο των εκδηλώσεών της. Χαιρετίζω την ευφυΐα, το δημιουργικό πνεύμα, τη γνώση που καθόρισαν τις επιλογές του φετινού, αφιερωμένου στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, επετειακού προγράμματος. Χαιρετίζω το εύρος των στόχων του: όχι μόνο να εξαρθεί η κορυφαία ιστορική στιγμή της νεότερης ιστορίας μας, αλλά και να υπογραμμιστούν οι εμφανείς ή υπόρρητες συνδέσεις της με τον φιλελευθερισμό και τον επαναστατικό ριζοσπαστισμό –σπορά της Γαλλικής και της Αμερικανικής Επανάστασης–, να αποτυπωθεί η συγκίνηση που προκάλεσε στη Δύση ο πόθος των Ελλήνων να ανακτήσουν «τα δίκαια της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής» τους και να αναδειχθεί ο καθοριστικός ρόλος της Ελληνικής Επανάστασης στην ανάπτυξη της εθνικής αυτοσυνειδησίας και άλλων υπόδουλων λαών. Χαιρετίζω, τέλος, την τόλμη με την οποία ο κύκλος «Η Επανάσταση με τα μάτια των άλλων» επιχειρεί να δώσει φωνή σ’ εκείνους που δεν περιέχονται στο εθνικό μας αφήγημα και να αναπαραστήσει την εμπειρία τους.

Ένα τέτοιο περιεχόμενο εντάσσει την Ελληνική Επανάσταση στα νέα δεδομένα της εποχής και στα πολιτισμικά συμφραζόμενα του σύγχρονου κόσμου. Βασίζεται σε μια συνομιλία παρελθόντος και παρόντος η οποία, εκκινώντας από τις ιστορικές παραμέτρους της επετείου, επεκτείνεται στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Παρουσιάζοντας λιγότερο ή περισσότερο γνωστά μουσικά έργα τα οποία γεννήθηκαν από τη γόνιμη συνάντηση της λόγιας μουσικής με το δημοτικό τραγούδι και το βυζαντινό μέλος, και ταυτόχρονα στηρίζοντας τη σύγχρονη δημιουργία με τη δεξίωση μιας πλειάδας νέων δημιουργών που συνυφαίνουν παράδοση, σύγχρονο αισθητικό λεξιλόγιο και τεχνολογικά μέσα, προτείνει έναν ιδιαίτερα γόνιμο τρόπο να «διαβάσουμε» σήμερα την Επανάσταση του 1821: όχι μόνο ως ηρωική, πολεμική επιχείρηση, αλλά κυρίως ως οραματική πράξη και υπαρξιακή αναγκαιότητα.